Het ging lang goed binnen het Parkhuis. Waar andere organisaties al te kampen hadden met corona-uitbraken bleef het virus buiten de deur van de locaties. Tot 30 april. De eerste bewoner werd positief getest op afdeling de Kastanje. Jessica Swijnenburg (verpleegkundige), John Dalm (zorgcoördinator), David Haak (zorghulp) en Marian Rovers (zorgcoördinator) van team Kastanje vertellen via Teams over deze periode.
John, zelf ook getroffen door het coronavirus en daar lange tijd ziek van geweest: “We hadden van tevoren al geoefend in het nieuwbouw gebouw Dubbelsteyn. Daar waren voorbereidingen getroffen voor áls er een uitbraak zou komen en dat was wel een geruststellend idee. Maar niets kon ons uiteindelijk voorbereiden op hoe het er in het echt aan toe zou gaan.”
Het team vertelt over de snelheid waarmee het virus zich verspreidde. De eerste bewoner bleek positief na terugkeer uit het ziekenhuis. Binnen een paar dagen werd bijna de hele afdeling positief getest en verhuisd naar Dubbelsteyn, samen met het team.
Ik herkende mijn collega’s niet meer
Marian: “Het ging niet eens om het aantal uren dat je werkte, er was ook ondersteuning van uitzendkrachten van Zorgwerk. Maar áls je werkte, was het heel intensief. De bewoners lagen op een andere plaats en waren ziek, je droeg een pak en je maakte je zorgen om collega’s, die ook ziek geworden waren.” John: “Ook ik werd getroffen. Toen het iets beter ging en ik een keer langs kwam, schrok ik van mijn collega’s. Ik herkende hen niet meer. De ontspannen sfeer waarin we ons werk deden was verdwenen.” Zorghulp David vertelt hoe zijn werkuren in rap tempo werden verdrievoudigd:
Toch met plezier gewerkt
Marian: “Het was inderdaad zwaar. Je kende niet alle bewoners, was als verantwoordelijke ook verantwoordelijk voor externe medewerkers die kwamen helpen. We deden extra metingen, hielden familie voortdurend op de hoogte. Je wisselde ook best vaak van plek… Maar ondanks dat heb ik ook met veel plezier gewerkt. Aan het einde van de dienst ging ik naar huis met het gevoel dat we het weer goed gedaan hadden vandaag. Al heeft het achteraf gezien wel heel veel energie gekost.”
De mooie kanten
Het bracht ook mooie dingen, zoals de samenwerking met andere disciplines:
Broeders en zusters: één familie
Die samenwerking en verbinding, binnen het team en met anderen, voert ook de boventoon als de teamleden het jaar samenvatten. John: “Het voelt als familie”:
Tip!
Tot slot een goede tip voor iedereen:
