‘Dit is een belangrijke plek voor cliënten en hun mantelzorgers’

Layla van Gent en Bep Stellaard zijn samen de drijvende kracht op ontmoetingscentrum de Gravenhorst. Ze vormen een vertrouwd gezicht voor de cliënten met beginnende dementie en hun partners/mantelzorgers. In 2021 werd veel ‘corona-achterstand’ ingehaald. “We zien het verloop toenemen.”

Layla werkt al 18 jaar in het Parkhuis. Eerst bij het Dijckhuis, later op de Eik en nu op ontmoetingscentrum de Gravenhorst. Daar houdt ze samen met Bep en de hulp van vrijwilligers de gezellige ontmoetingsplek voor mensen met beginnende dementie draaiende. Bep heeft al 42 Parkhuis-jaren op de teller staan. In haar beginjaren op de afdeling, daarna dagbehandeling waar ze ook met mensen met Korsakov, niet aangeboren hersenletsel, Alzheimer en mensen met dementie op jonge leeftijd werkte. Inmiddels werkt ze drie jaar op de Gravenhorst. “Je kunt hier veel betekenen. Niet alleen voor de cliënt, maar ook voor hun mantelzorger” vertelt Bep. “Vaak zijn dat de partners. Doordat hun partner met beginnende dementie een paar dagen per week naar ons kan komen, hebben zij thuis wat meer lucht en blijft het thuis werkbaar”. Layla voegt toe “Soms komen de partners ook mee naar het ontmoetingscentrum. Dan doen ze eerst erven een kopje koffie met ons en hebben we een gesprekje over hoe het thuis gaat. Dat contact, met ons en soms ook met andere mantelzorgers, is heel waardevol.”

Opgelucht weer open
De dames kijken terug op een fijn jaar. “Het was een opluchting dat we in 2021 gewoon open konden zijn ondanks corona. Natuurlijk waren de maatregelen wel wat beperkend. Uitjes zaten er bijvoorbeeld niet in. Maar het was al een heel verschil met 2020. Toen moesten de deuren een tijd gesloten blijven. Dat was zwaar voor onze cliënten en mantelzorgers. Het legde zoveel druk op hun thuissituatie” vertelt Layla. “De mantelzorgers vielen in een gat en stonden er ineens alleen voor. Daarom gingen we soms even langs bij de mensen thuis. Daar waren ze heel blij mee.”

Achterstand inhalen
In 2021 was de coronasituatie een heel stuk dragelijker. Toch waren de effecten nog steeds zichtbaar op het ontmoetingscentrum. “Door corona was er weinig doorstroom. Ook de instroom van nieuwe mensen lag in de eerste coronatijd stil. Huisartsen waren druk en er kwamen weinig nieuwe cliënten bij” licht Bep toe. “Mensen waren misschien ook bang om naar de huisarts te gaan. Daardoor bleven diagnoses wellicht langer uit. Dat heeft voor een verschuiving en nieuwe pieken gezorgd. Die achterstand wordt nu ingehaald. We merken dat de nieuwe mensen die binnenkomen al wat verder in hun dementieproces zijn. Ze gaan sneller achteruit.”

Met een lach en een traan
Met kleine aanpassingen zorgden de dames voor een afwisselend programma. Er werd veel geknutseld, spelletjes gespeeld en gelachen. “Het is een heel gezellige groep. De bezoekers hebben zoveel humor. Er worden veel grapjes gemaakt” aldus Layla. Maar er zijn ook moeilijkere momenten. Bep: “Doordat ik al zolang in het Parkhuis werk, kom ik soms kinderen van vroegere cliënten tegen die nu in dezelfde situatie zitten. Mensen waarmee ik vroeger sprak over de zorg van hun ouder met dementie en hoe erg ze de situatie toen vonden. Nu kom ik ze tegen als cliënt en is hen hetzelfde overkomen. Dat raakt me. Dan denk je ‘potverdorie’. Het voelt oneerlijk. Maar ik ben in ieder geval blij dat ik in mijn rol iets voor hen en hun omgeving kan betekenen.”