Op 6 april 2020 opende het Parkhuis een speciale locatie voor coronapatiënten uit de regio. De afdeling werd ingericht op de 4^e verdieping van de GRZ locatie Parkstaete bij het Albert Schweitzer ziekenhuis voor mensen die geen intensieve ziekenhuiszorg meer nodig hadden, maar wel apart verpleegd moesten worden.

Marije Bles, zorgmanager van Parkstaete: “Er lagen vrij veel kwetsbare ouderen in het ziekenhuis die medisch klaar waren, maar nog wel corona positief. Volgens de definitie uit die tijd dan. In regionaal verband werd gekeken naar een oplossing. Omdat er onder deze ouderen ook veel mensen waren met dementie en cognitieve problemen, was het vanuit onze expertise niet meer dan logisch dat het Parkhuis daar een rol in zou spelen. Op 24 maart werd duidelijk dat er zo snel mogelijk, liefst uiterlijk 6 april, een cohortafdeling ingericht moest zijn. Naast het Parkhuis startte ook Rivas in hetzelfde gebouw een cohortafdeling voor somatische cliënten. 

Anderhalve week

We gingen aan de slag met een werkgroep met een projectleider, beleidsmedewerker, zorgmanagers en het hoofd van de huishouding. We hebben zoveel mogelijk informatie verzameld, ook bij andere organisaties, draaiboeken gemaakt, een sluis laten bouwen, etc.. En het team van Parkstaete heeft een geweldige prestatie geleverd. Zij hebben het hele zorgproces opgesteld. Niet alleen met de zorg, maar ook de huishouding, verpleegkundigen GG, artsen en psychologen. Samen werd alles uitgedacht en uitgewerkt. Zo lukte het om binnen anderhalve week de afdeling om te vormen naar een cohortafdeling.

Spannend

Het deed wel wat met medewerkers. Iedereen stond er achter dat dit moest gebeuren, maar het was spannend. Ook voor hun families. Wat zouden de gevolgen zijn van werken op zo’n afdeling? We hebben de vraag uitgezet wie op de afdeling wilden werken, niemand werd verplicht. We kregen veel hulp van medewerkers van andere afdelingen van het Parkhuis. Zo werd het een Parkhuisbrede organisatie.

Er kwam ook een hele nieuwe functie, de runner. We wilden niemand tussen de etages uitwisselen. Die runner zorgde onder andere voor de administratie. Tijdens de eerste golf waren dat onze coördinatie en re-integrerende medewerkers en in de tweede golf ook een zij-instromer vanuit de horeca.

Militaire operatie

Medewerkers waren zo gedreven dat het bijna een militaire operatie was. De protocollen en het aan- en uittrekken van de beschermende middelen werden uitgebreid geoefend. En collega’s werkten met een buddysysteem zodat nieuwe medewerkers goed werden ingewerkt. Met elkaar hebben de medewerkers heel veel aandacht besteed aan ‘Hoe doen we dit veilig’. Alleen al de vraag, ‘Hoe ga je naar de WC als je helemaal ingepakt bent’, was al een uitdaging. Eén van de kamers werd daarvoor speciaal ingericht met een vuile- en schone zone.

Op de eerste dag stonden we klaar om cliënten te ontvangen, maar toen kwam er niemand. Die dag is nóg een keer gebruikt om te oefenen. Vanaf 7 april kwam de cliëntenstroom op gang. We hadden ons voorbereid op hele zware somatische zorg, maar doordat het ziekenhuis wachtte tot patiënten medisch klaar waren, was dat minder zwaar dan we hadden verwacht. Maar het zorg verlenen onder deze omstandigheden en de overlijdens die er ook waren, maakten het toch zwaar. Het was fijn dat de psychologen klaar stonden voor medewerkers zodat zij hun verhaal kwijt konden. 

Verschillen tussen de eerste en tweede golf

Gedurende het jaar hebben we vaak de richtlijnen aan moeten passen, omdat die landelijk ook steeds veranderden. We leerden natuurlijk steeds meer. Tijdens de eerste golf mocht er geen bezoek komen, terwijl dat in de tweede golf wel het geval was. Het is nu bijna normaal dat naasten een pak aantrekken en op bezoek gaan.  

De verblijfsduur veranderde sterk: tijdens de eerste golf tussen 7 april en 31 augustus was de gemiddelde verblijfsduur van cliënten 33 dagen. Van oktober 2020 tot eind april 2021 verbleven mensen gemiddeld 18 dagen op de afdeling. De definitie van ‘coronavrij’ veranderde.
De tweede golf was voor ons heftiger. De afdeling liep in oktober héél snel vol en door ziekteverzuim binnen de hele Parkhuisorganisatie waren we meer aangewezen op uitzendkrachten. Dat heeft veel van het team gevraagd.

Samenwerking

De samenwerking binnen het team met de rest van de organisatie en tussen de disciplines was mooi om te zien. Ook de samenwerking met het ziekenhuis was goed. Ons cliëntenservicebureau en de GRZ-coördinatoren vonden met het transferbureau van het ziekenhuis een weg om te zorgen dat we voldeden aan de vraag vanuit het ziekenhuis, dat iedereen op de juiste plek kwam én we onze mensen niet overvroegen. Met Rivas stemden we ook af, om te zorgen dat het voor patiënten geen verschil maakte bij welke organisatie zij terecht kwamen.

Al met al een heftige, maar ook hele bijzondere periode. En ik ben vooral heel trots op wat het team heeft gepresteerd!”